اگر هدف  از آموختن دانش ، کمال وانسانیت وفهم باشد پس هیچ وقت فارغ التحصیل نخواهیم شد، چرا که

راه بس طولانی وسربالاست و همتی  می خواهد بس بزرگ تا رسیدن به قله ، البته باید بیش از مدرک 

به درک اندیشید.

رسیدن به قله نفس گیر است ودشوار، وافتادن به دره راحت است و بی رنج . چرا که آن راه سر بالایی است       

واین راه سرازیری.   پیمودن قله های دانش وکمال و ادب و فرزانگی همت می خواهد . واین همت در جوان            

 اگر نباشد پس درکیست.       

دانش هم گنجینه ای است که باپرسیدن به عنوان یک کلید ، می توان به آن دست یافت ونقش گوش

وشنوایی واستماع دراین میان مهم وحائز اهمیت  است. ودر برخورد با دانایان وهنگام حضور درمجلس علم

ومحضرعالم، گشودن این دریچه دانش ضروری است. یعنی کمتر حرف زدن وبیش تر شنیدن .

و به قول بابا افضل کاشانی

    کم گوی و بجز مصلحت خویش مگو            وز هرچه نپرسدت کسی ، پیش مگو

    گوش تو  دو  دادند و زبان تو یکی                یعنی که دو بشنو و  یکی  بیش  مگو

 گوش دادن یک ضرورت است و خوب گوش کردن یک هنر

حضرت علی (ع): عَوِّدّْ  اُ ذُ نِکَ حُسنَ الاِستماعِ(گوش خودرا به خوب شنیدن عادت بده ). یعنی تمرکز ذهن